Umutsuzluk ve Hayal
Yoksunluğu Öldürür / Tayfun Özkaya

Köye kamyonetle gelen
manav köylü kadınlarına sebze, meyve satıyor. İzmir'in
birçok köyünde gördüğümüz manzara bu.
Köylüler satmak için bir iki ürün yetiştiriyorlar
ve sebze, meyveleri dışarıdan alıyorlar. Bazı bahçe ve
tarlaların boş durduğunu da gözlüyoruz. Alınan sebze ve
meyveler aşırı ilaç ve kimyasal gübre ile yetiştirilmiş ve
çoğu da lezzetsiz. Köylülerimizin bir kısmı tehlikenin
farkında ve sade kendileri için tarımsal ilaçsız ve kimyasal
gübresiz sebze, meyve yetiştiriyorlar. Satmak için ise şirket
tohumları ile zehirli tarım yapmaktalar. Çoğu için ise,
ilaçların zararlı kabul edilmesi için hemen
öldürmesi veya hasta etmesi gerekiyor. "İlacı atıyorum.
Bir şey olmuyorum" diyen çok köylü gördüm.
Kentlilerimiz ise yıllardır hormona kafayı taktılar, çok daha
zararlı olan tarım ilaçları konusunda ise duyarlılık çok
az.

Bazı köylerimizde çoğu da yaşlı olan kimi kadının elinde
çok fazla sayıda yerel tohumlar var. Dört çeşit fasulye,
iki çeşit börülce, üç çeşit mısır vb.
şeklinde ellerindeki değerli hazineyi sayıyorlar. Ancak bu kişilerin de
ölüp gitmesi ile bu hazine yok olup gitmekte. Bildiğiniz gibi
2006'da çıkan tohum yasasına göre bu yerel tohumların
satılması veya bunlardan fide üretilerek satılması yasak.
Karşılıksız verilmesi veya takas yapılmasına ise bir engel yok.
Duyarlı bir ülkede böyle bir yasak tek kelime ile
zulümdür ve milyonlarca köylünün sırf bu
amaçla protesto gösterileri yapmasını hak eder. Ancak
ülkemizde köylünün çoğu, hatta
politikacılarımızın çoğu tamamen çokuluslu veya onların
uydusu şirketlerin çıkarına düzenlenmiş bu yasanın
gerçek içeriğinden habersiz.

Bu sıkı örülmüş imparatorluğun çok yönleri
var şüphesiz. Ancak hayal gücü, umut ve bilgiye dayalı
mücadele ile bu koşullardan adım adım kurtulmak mümkün.
Hâlbuki köylülerimiz dâhil herkese umutsuzluk
aşılayanlar tümen tümen. Köylerde de size bazı sorunların
nasıl çözüleceğini değil de neden
çözümlemeyeceğini anlatmaya hevesli çok insan var.
Bazı köylerde üreticileri yerel tohumlara sahip çıkmaları
ve şimdilik hiç olmaz ise kendileri için yerel
çeşitlerle sebze, meyve üretmeleri için teşvik ediyoruz.
Yerel çeşitlerle çoğu zaman hiç tarım ilacı ve
kimyasal gübre kullanmadan ürün üretmek mümkün.
Ayrıca lezzetleri de şahane. Tarım ilaçlarının yol
açmadığı hastalık yok gibi. Kanserin patlama yaptığı
köylülerin de katıldığı bir saptama. Ancak bunda tarımsal
ilaç ve kimyasal gübrelerin payı konusunda bilgiler çok
zayıf.
Birkaç köylü önerilerimiz karşısında "bunlar
hayal" dediler. Lezzetsiz ve zararlı ürünler ve kanser
gerçeği ise onlar için sanki kaçınılmaz bir yazgı,
kader. Bu arkadaşlara geçen gün bir yerde okuduğum şu
sözü hatırlatmak isterim: "Hayal gücünden
yoksun olanlar, yoksun oldukları şeyleri hayal edemezler"

Hayal güçlerini ateşlemek için yapılacak çok
şey var. Yerel tohumları bulmak o kadar da zor değil. Herkese
bol umut ve hayal gücü dilerim.

Prof. Dr. Tayfun Özkaya