Raul Castro Ruz'un Genç
Komünistler Birliği Dokuzuncu Kongresi
Konuşması

 DEVLET KONSEYİ VE BAKANLAR KURULU BAŞKANI,
KÜBA KOMÜNİST PARTİSİ MERKEZ KOMİTESİ  İKİNCİ
SEKRETERİ GENERAL RAUL CASTRO RUZ'UN GENÇ 
KOMÜNİSTLER BİRLİĞİ'NİN DOKUZUNCU KONGRESİ KAPANIŞ 
OTURUMUNDA YAPMIŞ OLDUĞU KONUŞMA, HAVANA, 4 NİSAN 2010, DEVRİMİN 52
YILI

 

Değerli delege ve konuklar,

Tüm yoldaşlarım,

Geçtiğimiz Ekim ayında yüz
binlerce gencin katıldığı açılış toplantısıyla başlayan;
örgüt tarafından
tabandan başlayıp kentsel ve bölgesel komiteler
düzeyine dekdüzenlenen ve size="2"> işte bu kapanış toplantılarında benimsenecek kararların
hazırlandığı değerlendirme toplantılarıyla devam eden kongremiz
çok güzel geçti.

Fidel'in 5 Aralık 2004'te,
Genç Komünistler Birliği'nin 8. Kongresi'nin
kapanış konuşmasını yapmasından bu yana geride bıraktığımız 5
yılı aşkın sürede en fazla karşımıza
çıkan şey, işler
ve zorluklar oldu.

Bu kongre ise 50. yılını size="2">geride bırakan Küba Devrimi'ne
başlatılan en alçakça ve en organize medya kampanyasının
başlatıldığı bir dönemde size="2">gerçekleşiyor. Bu konuya daha sonra değineceğiz.

Kongre öncesindeki toplantılara
katılamamış olsam da, her bir toplantının esasları size="2">hakkında bilgilendirildim. Biliyorum ki
sorunlara odaklanabilmek için başarılarımızdan pek az bahsettik;
örgütümüzün içini ele
alabilmek için dış etkenleri incelemeye
gerekenden fazla zaman ayırmaktan kaçındık. İşte bu tarz,
Genç Komünistler Birliği'nin tarzı olmalıdır.
Komşumuzun gözündeki çapağa takılmak yerine kendi
işimize bakacağız.

Üretken faaliyetlerin bizzat
içinde olan bu gençleri, yaptıklarını basit
sözcüklerle ama gururla, mutlaka karşılaştıkları zorluklardan
ve bürokratik engellerden neredeyse hiç bahsetmeden anlatırken
dinlemek çok faydalı oldu size="2">.

Burada tartışılan sıkıntıların
birçoğu yeni değildir, bunlar uzunca bir süredir
örgütümüzü etkilemektedir. Önceki kongrelerde
bunlarla ilgili kararlar alınmıştır, ancak bu sıkıntılar şu ya da bu
oranda sürmektedir. Bu
durum, bu sıkıntıların üstesinden gelmede sistematik ve eksiksiz bir
kontrole sahip olmadığımızı size="2">gösteriyor.

Bu anlamda, oturumlara başkanlık eden
yoldaşlar Machado ve Lazo'nun ifade ettiği bir şeyi tekrarlamak
gerekli: "Parti,
Genç Komünistler Birliği'nin çalışmalarındaki
her aksaklık için aynı ölçüde sorumluluk
duymaktadır; özellikle de kadro politikasıyla ilgili sorunlar
için."

Burada onaylanan belgelerin, bir kez daha
sahipsiz mektup haline getirilmesini size="2">veya anı muamelesi
görüp çekmeceye kaldırılmasını mazur göremeyiz.
Bunlar Ulusal Büro'nun ve örgütün her bir
üyesinin gündelik çalışmalarının kılavuzu olmalıdır.
Prensiplerde anlaştınız, şimdi uygulama zamanıdır.

Bugün bazı insanlar, bir zamanlar
kendilerinin de genç olduğunu unutarak, gençleri
çokça eleştiriyorlar. Yeni nesillerin eskilerin
aynısı olmasını beklemek
naiflik olacaktır. Güzel bir özdeyiş der ki, bir kimse, kendi
çağına kendi anne babasına benzediğinden daha çok
benzer.

Küba gençliği her daim
zorluklara göğüs germeye isteklidir. Birkaç örnek
vermek gerekirse, hortumların yol açtığı zararın
atlatılmasında, düşmanlarımızın provokasyonlarına karşı verilen
mücadelede ve savunmayla ilgili konularda size="2">yaptıklarıyla bunu birçok kez
kanıtlamıştır.

Kongre delegelerinin ortalama yaşı
28'dir. Bu insanlar Özel Dönem'in zor yıllarında
büyüdüler ve çok karmaşık bir ekonomik durumda
halkımızın temel sosyalist kazanımları koruma çabasına
katıldılar.

Bunun yegane nedeni, gençliğin
öncüsünün ekonomik durumumuzun farkında olmasıdır;
çünkü Ulusal Meclis'teki milletvekilleriyle yapılan
çalışmanın olumlu deneyimine dayanan Siyasi Büro size="2">komisyonu, Genç Komünistler
Birliği'nin bölgesel meclislerini mevcut durum ve olasılıkları
tüm çıplaklığıyla yansıtacak şekilde
bilgilendirdi.

Bugün, ekonomik savaş, ana
görev ve kadroların ideolojik çalışmalarının odak
noktasıdır, hem de geçmişte hiç olmadığı kadar...
Çünkü toplumsal sistemimizin
sürdürülebilirliği ve korunması  bu çalışmaya
bağlıdır.

Kuvvetli ve dinamik bir ekonomi yoksa,
lüzumsuz harcamalar ve israf  engellenemiyorsa, ne halkın yaşam
standartlarını yükseltmek, ne de tüm yurttaşlarımıza
ücretsiz sağlanan eğitim ve sağlık hizmetlerini iyileştirmek
mümkün olacaktır.

Eldeki kaynaklarla etkili ve dayanıklı
bir tarım geliştiremezsek, geçmişteki yüksek ödeneklerin
hayalini de bir kenara bırakınca size="2">, halka sağladığımız gıda maddelerinin miktarını bu
düzeyde tutmamız veya arttırmamız mümkün olmayacaktır; ki
bu büyük oranda Küba'da da yetiştirilebilecek
ürünlerin ithalatına dayanmaktadır.

Eğer insanlar, aşırı size="2"> korumacı ve akıl dışı devlet
politikalarına sığınarak size="2">hayatlarını kazanmak için çalışmaya gerek
duymuyorsa, ne iş aşkını canlandırmamız, ne de inşaat, tarım ve
sanayi dallarındaki kronik işçi açığını veya
öğretmen, polis ve diğer zaruri mesleklerdeki giderek artan personel
açığını kapatmamız mümkün olacaktır.

Eğer yasadışı faaliyetleri ve
yolsuzlukların her türlüsünü  toplum olarak katı
ve sistematik bir biçimde reddedemezsek, size="2">birçokları çoğunluğun emeği
üzerinden servet sahibi olmaya, sosyalizmin özüne balta vuran
bir tavrı yaygınlaştırmaya devam edeceklerdir.

Eğer ulusal hayatın her
sektöründe şişirilmiş maaş çeklerini size="2">dağıtmaya ve işin sonucuyla eşdeğer
olmayan maaşlar ödemeye size="2">devam ederek size="2">dolaşımdaki parayı arttırırsak, fiyatlardaki sürekli
yükselişin veya halkın alım gücündeki
düşüşün sona ermesini beklemek mümkün
olmayacaktır. Biliyoruz ki bütçede yer alan ve girişimci
sektörlerde yüz
binlerce işçi fazlası var size="2">. Bazı analistlere göre işçi fazlası bir milyonun
üzerinde. Bu, üzerinde dikkatle ve siyasi sağduyuyla
çalışılması gereken çok nazik bir konudur.

Devrim, hiç kimseyi kaderine terk
etmeyecektir. Her Kübalının onurlu bir işe sahip olması için
gerekli şartları yaratmak için durmaksızın mücadele
edecektir; ancak bu demek değildir ki devlet herkese, daha önce
birkaç iş teklif edilmiş olsa dahi yeni bir iş bulmakla
mükelleftir. Yurttaşlar kendileri de size="2">, toplumsal yararı olan bir işi bulmakla ilgileniyor
olmalıdır.

Özetle, gelirimizden fazlasını
harcamaya devam etmek demek,
geleceğimizi yiyip bitirmek ve Devrim'in bekasını tehlikeye atmak
demektir.

Hiç  hoş olmayan
gerçeklerle karşı karşıyayız ve bunlara gözlerimizi
kapatmıyoruz. Şundan eminiz ki, ulusal egemenliğimizin ve
bağımsızlığımızın güvencesi size="2">olan Küba sosyalizminin geri
döndürülemezliğinin temellerini sağlamlaştırmak ve
geliştirmek için dogmalardan uzaklaşmak ve ekonomik size="2">modelimizde yapmakta olduğumuz iyileştirmelere, kendimize
güvenle ve sıkıca sarılmak
zorundayız.

Kimi zaman bazı yoldaşlarımın
birçok alanda hızlı dönüşümler istediğini ve
sabırsızlandığını biliyorum. Elbette kast ettiğim bunu
düşmanlarımızın istediği şekilde isteyenler değildir. Böyle
düşüncelerin genellikle size="2">önümüzdeki işlerin
büyüklüğünün, derinliğinin ve toplum size="2"> yaşamınıoluşturan size="2">ve düzenlenmesi gereken farklı öğelerin etkileşimindeki
karmaşıklığın gözden kaçırılmasından kaynaklandığını
görüyoruz.

Bizden daha hızlı yol almamızı
isteyenler, üzerinde çalıştığımız, bugün yalnızca
birkaçından söz ettiğim konuların listesini akıllarından
çıkarmasınlar. Bizden, b size="2">ir sorunun çözümü için acelecilik ya da
gelişigüzelliğe izin
vermemizi beklemeyin, çünkü bu daha büyük
sorunların doğmasına yol açabilir. Tüm ulusun yaşamının
stratejik boyutuyla ilgili meselelerde, hislerimizle hareket edemeyiz,
yaptıklarımızda gerekli bütünlüğü gözden
kaçırmamalıyız.
Söylediğimiz gibi, Parti Kongresi'ni ve ondan hemen önceki
Ulusal Konferans'ı toplamayı birkaç ay daha erteleme kararı
alınmasının yegane nedeni budur.

Bugün gençliğin de tam
sorumluluk ve inançla sahip çıkmakta olduğu, elli yıllık
emeklerimizin karşılığının devamlılığını sağlamak için
karşı karşıya olduğumuz en büyük ve en önemli zorluk
budur. Bu kongrenin sloganı olan size="2">"Her şey Devrim için",
en başta ulusal ekonominin güçlendirilmesi
ve sağlamlaştırılması anlamına geliyor.

Küba gençliği, size="2">Devrim size="2">'i yapan kuşaktan bayrağı
devralacaktır. Ve o muazzam gücüyle kitlelere önderlik etmek
için ikna etme ve bizzat örnek olarak harekete geçirebilme
yetisine sahip bir öncü; güçlü, yetkin ve saygın
liderlerce, uydurma değil gerçek liderlerce, bir devrimcin en saf
değerlerinin kaynağı eşsiz işçi sınıfı eğitiminden
geçmiş liderlerce yönetilen bir öncü gereklidir.
Yaşadıklarımız, bu ilkenin çiğnenmesiyle ortaya
çıkabilecek tehlikeleri bize net bir şekilde
göstermiştir.

Fidel 4 Nisan 1972'de, Genç
Komünistler Birliği'nin İkinci Kongre'sinin kapanış
konuşmasında nbelirtmişti,
aynen aktarıyorum:

"Kimse karada yüzmeyi
öğrenemez, kimse denizde yürüyemez. İnsanoğluna
çevresi şekil verir, insan kendi hayatı ve yaptıklarının
ürünüdür."

Ve şöyle bitirmişti:
"Emeğin yarattıklarına saygı duymayı yaratarak öğreneceğiz.
Bu ürünlere saygı duymayı da bunları yaratmayı
öğrettiğimiz gibi öğreteceğiz."

Onun 38 yıl önce dile getirdiği ve
şüphesiz Kongre tarafından coşkuyla karşılanan bu fikirler,
üzerinde anlaştığımız ama sonradan hayata geçirmediğimiz
şeylerin bir diğer net kanıtı.

Bugün sağırlar diyalogu ya da
sloganların tekrarından ibaret olmayan etkili bir ideolojik
çalışmayı yürütebilecek yeni kadrolara her zamankinden
daha fazla ihtiyaç duyuyoruz. Güçlü size="2">fikirleri tartışabilecek, mutlak bilgiye
sahip olduğunu zannetmeyen,
diğerlerinin görüşlerini de size="2">açık fikirlilikle size="2">değerlendirebilen, ama elbette yeri
geldiğinde kabul edilemez fikirleri de kuvvetli argümanlarıyla ve
enerjisiyle çürütebilen size="2"> liderlere ihtiyacımız var.

Böyle liderler açık
tartışmaları teşvik etmeli ve anlaşmazlıkları  bir sorun olarak
değil en iyi çözümler için bir kaynak olarak
görmelidir. Genellikle mutlak fikir birliği size="2">gerçek dışı ve dolayısıyla da
zararlıdır. Bizim durumumuzdaki gibi düşmanca olmayan
çelişkiler ise gelişmenin motor gücüdür. Rol yapmayı
ve oportünizmi besleyen her şeyin size="2">engellemeliyiz. Eşit sorumlulukla
çalışmayı, birliğin önünü açmayı ve
kolektif liderliği öğrenmeliyiz; bu özellikler Devrim'in
gelecekteki liderlerini betimlemelidir.

Adanın her yerinde liderlik için
gerekli özelliklere ve kapasiteye sahip olan gençlerimiz
mevcuttur. Yapılacak olan, bunları bulmak, yetiştirmek ve adım adım daha
büyük sorumluluklarla donatmaktır. Seçimin doğru olup
olmadığını kitleler doğrulayacaktır.

Örgütün etnik ve cinsel
kompozisyon açısından gelişmekte olduğunu gözlemliyoruz. Bu
anlamda ne gerilemeye ne de yüzeyselliğe tahammülümüz
vardır; Genç
Komünistler Birliği bu konu üzerinde sürekli size="2">durmalıdır. Bu arada, bunun da 35 yıl
önce, Birinci Parti Kongresi'nde almış olduğumuz ama
Fidel'in Devrim'in zaferinden sonra ilk söylediği
şeylerden biri olmasına ve daha sonra da birçok kez tekrarlamasına
rağmen hayata geçmesini kendi doğallığına bıraktığımız ve
gerçekleştirmek için gerekli çabayı sarf etmediğimiz
bir karar olduğunu hatırlatmama izin verin.

Konuşmamın başında belirttiğim gibi
bu Kongre, ikiyüzlü bir biçimde insan hakları adına
hareket ettiğini iddia eden ABD ve Avrupa'nın emperyalist
güç odakları  tarafından Küba'ya karşı
planlanan, yönetilen ve finanse edilen büyük bir kara
çalma kampanyasıyla aynı zamana rastladı.

14 ayrı adi suçtan
hüküm giymiş bir mahkûmun ölümünü
utanmazca ve alçakça maniple ettiler; yabancı ülkelerden
maddi teşvik alan bu kişiyi sürekli aynı yalanı tekrar etmek
suretiyle bir "siyasi muhalif" size="2">e dönüştürdüler ve onu saçma taleplerde
bulunarak açlık grevini sürdürmeye sevk
ettiler.

Doktorlarımızın tüm
çabalarına karşın bu kişi hayatını kaybetti. Bundan biz de
büyük üzüntü duyduk ve bu olaydan yarar
sağlayanları teşhir ettik. Bunlar şimdi de başka bi size="2">rini, benzer biçimde kabul edilemez bir
şantaj yapmakta ısrar etmesi konusunda teşvik ediyorlar. Söz konusu
kişi iftira edildiği gibi hapiste değildir. Adi suçlardan,
özellikle, öldürmekle de tehdit ettiği hastane
müdürü bir kadın doktora fiili saldırı ve darp
suçundan ve ardından olay neticesinde dalağı alınmak zorunda kalan
70 yaşlarında yaşlı bir bayana karşı işlediği benzer suçlardan
aldığı cezayı çekmiştir ve şu anda özgürdür.
Bununla birlikte, diğer vakada olduğu gibi bu kişinin de hayatının
kurtarılması için her şey yapılmaktadır. Ancak kendini yok etme
yönündeki davranışını değiştirmemesi halinde arzu
etmediğimiz bir sonuç ortaya çıkacak olursa, bunun sorumlusu
da kendisi ve ona destek
verenlerdir.

Sözde terörizm karşıtı
savaşta yapılan işkenceler karşısında suskun kalarak suç
ortaklığı yapan, mahkûmları  taşıyan gizli CIA
uçaklarına ve hatta topraklarında gizli hapishanelerin kurulmasına
izin veren Avrupalıların uyguladığı çifte standart mide
bulandırmaktadır.

Onları taklit etseydik, onların
Guantanamo Deniz Üssü'ndeki dâhil pek çok
işkence merkezinde yaptıkları gibi biz de tüm etik standartları
ihlal ederek açlık grevindeki kişileri zorla besleseydik, acaba ne
derlerdi? Söz açılmışken, bunlar neredeyse her gün
televizyonlarda izlediğimiz gibi bizzat kendi ülkelerinde
göstericilere at sırtından müdahale eden, onları döven,
göz yaşartıcı gazlar ve hatta kurşunlarla saldıran polisleri
kullananlar değil mi? Peki ya göçmenlerin istismarı ve
aşağılanmasının olağanlaştığı ülkeler size="2">yine bunlar değil mi?

Batı'daki ana akım medya
yalnızca Küba'ya saldırmakla size="2">kalmadı; bu aldatmaca ve
ikiyüzlülüğü dile getiren, olayları nesnel bir
biçimde incelemekten başka bir şey yapmayan siyasi liderlere,
entelektüellere, sanatçılara ve diğer aydınlara karşı
tüm dünya üzerinde acımasız bir medya terörü
uygulamak gibi bir yöntem de geliştirdiler.

Yeri gelmişken, basın
özgürlüğünün bayrak taşıyıcıları bu kadar
gürültü koparırken Küba'ya karşı
yürütülen ekonomik ve ticari ablukanın ve bunun halkımız
üzerindeki acımasız etkilerinin tüm gücüyle
sürdüğünü ve hatta derinleştirildiğini; mevcut ABD
yönetiminin ülkemize yönelik yıkıcı faaliyetleri
desteklemeye devam ettiğini; başından beri ABD hükümeti ve
İspanyol sağı tarafından desteklenen, Avrupa Birliği'nin
benimsediği haksız, ayrımcı ve müdahaleci Ortak Pozisyon'un
halen yürürlükte olduğunu ve ülkemizde bir rejim
değişikliği çağrısı, daha doğrudan söylemek gerekirse
Devrim'in yıkılması çağrısı yaptığını unutmuş
gibiler.

Yarım yüzyıldan fazladır
süren devamlı savaş hali, tereddüdün yenilgiyle eş anlamlı
olacağını halkımıza öğretmiş size="2">tir.

Karşımızdaki ülke veya
ülkeler ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar ve
sonuçları ne olursa olsun, kimsenin şantajına boyun eğmeyeceğiz.
Kendimizi savunmaya hakkımız vardır size="2">. Bilsinler ki, bizi köşeye sıkıştırmaya kalkacak
olurlarsa kendimizi savunacağız, bunu her şeyden önce
gerçeklerle ve ilkelerle yapacağız. Bir kez daha sağlam ve
soğukkanlı davranmalı ve sabırlı olmalıyız. Tarihimiz böyle
örneklerle doludur!

Kahraman
Mambise'lerimiz ^{href="#sdfootnote1sym">1} 19.
yüzyıl bağımsızlık savaşlarında böyle
savaştılar.

Despot yönetim tarafından
üzerimize gönderilen on bin size="2"> askerlik son taarruzu, Başkumandan Fidel Castro Ruz'un
doğrudan önderliği altında sayısı başlarda ancak size="2">iki yüz kadar olan, 24 Mayıs
1958'den 6 Ağustos 1958'e kadar 75 gün boyunca
406 ila 437 mil karelik yani
Havana'dan daha küçük bir bölgede 4'ü
muharebe olmak üzere size="2">100'den fazla çatışmaya
giren isyancı savaşçılarla işte böyle
yendik. Bu büyük h size="2">arekat, savaşın
gidişatını belirledi ve yalnızca size="2">dört ay sonra Devrim zafere ulaştı. Bu
olay Kumandan Ernesto Che Guevara'ya, size="2"> harekat günlüğüne şu satırları
yazması için ilham verdi:
"Batista'nın ordusu bu son taarruzdan Sierra Maestra'da
omurgası parçalanmış olarak çıktı size="2">."

Keza 1961'de Domuzlar Körfezi
kıyılarında konuşlanan Yankee filosundan da korkmamıştık. Paralı
askerlerini yok ettiğimizde burunlarının dibindeydik ve bu
ABD'nin bu kıtadaki bir
askeri serüveninde ilk yenilgisi olacaktı.

Ekim 1962'de, Füze Krizi
sırasında da yine başardık. Nükleer silahlarını üzerimize
çevirmiş ve adayı işgal etmeye hazır bekleyen düşmanın
acımasız tehditleri karşısında bir milim bile taviz vermedik. Keza
böyle bir çıkmaz durumda Devrim'in kaderinin desteğine
dayandığı temel müttefikimiz Sovyetler Birliği'nin liderleri
krizin çözümü için bilgimiz dışında
görüşmeler yürütüp nükleer silahlarının geri
çekilmesinin denetlenmesinin ulusal topraklarımız üzerinde
yapılmasına bizi saygılı bir şekilde ikna etmeye
çalıştıklarında da böyle bir denetimin uluslararası
sulardaki kendi gemilerinde
gerçekleşebileceğini ancak asla Küba'da
gerçekleşmeyeceğini belirttik.

Eminiz ki bunlardan beteriyle yeniden
karşılaşmak pek zordur.

Daha yakın tarihte Sosyalist
Blok'un çözülüşü ve Sovyetler
Birliği'nin dağılmasının sonucu olarak Küba
GSYH'de %35'lik düşüş; dış
ticarette %85'lik bir azalma; şeker, nikel, narenciye vb. ana
ihraç ürünlerinin pazarını kaybetmesi ve fiyatlarının
aniden yarı yarıya düşmesi; yumuşak kredilerin kaybedilmesiyle
birlikte ilk Nükleer
Santral ve Cienfuegos Rafinerisi
gibi birçok önemli yatırımın yarıda kalması; size="2">ekipman yedek parçası, gübre,
hayvan yemi ve endüstriyel hammadde arzının aniden ortadan
kalkmasıyla ulaşım, inşaat ve tarımın çökmesi ve
yüzlerce fabrikanın işlemez duruma gelmesi sonucu halkımızın gıda
kaynaklarının bir anda niceliksel ve niteliksel olarak tavsiye edilen
yeterli beslenme düzeylerinin altına düşmesi durumlarıyla
karşı karşıya kaldığında Küba halkı direnme ve kendine
güvenme kapasitesinin uzun bir örneğini sergiledi.

1990'ların ilk yarısında
elektrik üretimi için gerekli yakıtın olmaması nedeniyle
elektrik kesintilerinin günde 12 saati geçtiği o sıcak
yazların sıkıntılarını hep beraber çektik. Tüm bunlar
olurken Batılı haber ajansları, bazıları gizleyemedikleri bir
sevinçle, Devrim'in nihai yenilgisini ilk aktaran kurum olma
isteğiyle muhabirlerini Küba'ya size="2">yolluyordu.

Bu dramatik durumun ortasında hiç
kimse kaderine terk edilmedi. Sadece idealleri ve onca fedakârlıkla
inşa edilen bir eseri savunan halkın birliğinden doğan kuvvetin bir
başka kanıtıydı bu. Yalnızca sosyalist bir rejim, eksiklerine rağmen,
böyle çetin bir sınavı başarıyla
geçebilir.

Bu yüzden, uluslararası
gericiliğin her zamanki gibi bu
ülkenin asla ayaklar altına alınamayacağını
ve 1962'de kanıtladığımız üzere
yenilmektense yok olmayı tercih edeceğimizi bir türlü kabul etmek
istemeyenlerce yönetilen size="2">bugünkü saldırısı uykularımızı
kaçıramaz.

Bu Devrim yalnızca 142 yıl önce,
10 Ekim 1868'de başladı. O zamanlar bu çürümekte
olan Avrupa sömürgeciliğine karşı bir savaştı; ancak
bağımsızlığımızı istemeyen ve "olgun meyve"nin
"coğrafi yerçekimi" sayesinde eline düşeceği anı
bekleyen yeni ABD emperyalizmi tarafından boykot edildik. Nitekim 30 yıldan
fazla süren savaş ve Küba halkının büyük
fedakârlıklarının ardından yine aynı şey
yaşandı.

Şimdi yabancı aktörler rolleri
değiştiler. Yarım yüzyıldan uzun bir
süredir devamlı olarak gezegenin modern ve en
güçlü imparatorluğu tarafından saldırıya ve tacize
uğruyoruz ve saldırgan güç, kabul edilemez hükümler
içeren ve bazı ülkelerin baskısı ve Avrupa Birliği'nin
gerici siyasi güçleri sayesinde geçerliliğini koruyan
küstah Ortak Pozisyon'da üstü örtük olarak
ifadesini bulan boykottan destek alıyor.

Kendimize soruyoruz size="2">:Neden? Bizce cevabı
basit:Ç size="2">ünkü  aktörler temelde hala aynı ve
geçmişteki hâkimiyet arzularını terk etmiyorlar.

Kübalı genç
devrimciler, Devrim size="2">'i ve size="2">sosyalizmi korumak ve onurlu ve
özgür olarak yaşamaya
devam etmek için önlerinde mücadele ve fedakârlıkla
dolu uzun yıllar olduğunu açıkça kavrıyorlar.

Aynı zamanda büyük tehditler
insanlığın karşısındadır size="2">ve bunların üstesinden gelmek gençliğin birinci
görevidir. Gençlik, kapitalizmin yarattığı
düşüncesiz üretim ve tüketim yapılarının
hızlandırdığı iklim değişikliği nedeniyle daha önce olmadığı
kadar tehdit altında bulunan insanlığın
kurtuluşu için mücadele
etmelidir.

Bugün dünya üzerinde 7
milyar kişiyiz. Bu nüfusun yarısı  fakir ve 1.02 milyarı
aç. Bu nedenle dünya nüfusunun 9 milyar olacağı ve
gezegenimiz üzerinde yaşam koşullarının daha da
kötüleşeceği 2050 yılında neler olacağını merak etmeye
değer.

Danimarka'nın başkentinde
geçtiğimiz Aralık ayında yapılan son zirve parodisi
gösteriyor ki, kör piyasa kanunlarıyla kapitalizm size="2">, bu sorunu da
diğer birçok sorun
gibi asla çözmeyecek. Yalnızca halkların
vicdanı ve seferberliği, hükümetlerin siyasi iradesi ve bilimsel
ve teknik bilginin ilerlemesi insan soyunun tükenmesini
engelleyebilir.

Sözlerime son verirken gelecek yıl
Nisan ayının Devrim' size="2">imizin sosyalist niteliğinin ilanının ve Domuzlar Körfezi
paralı asker çıkarması  karşısında kazanılan ezici zaferin
50. yılı olacağını belirtmek isterim. Bu olağanüstü
olayları, bir müfrezeyi karaya çıkarmaya
çalıştıkları Baracoa'dan ulusumuzun en batıdaki ucuna dek
ülkemizin her köşesinde kutlamalıyız. Başkentte bir
büyük kitle gösterisi ve askeri tören yapacağız;
gençler, aydınlar ve işçiler bu süreçte
bütün faaliyetlerin öncüsü
olacaklardır.

Yükselen son uluslararası saldırı
dalgasına devrimci halkımızın bir başka büyük yanıtı
birkaç gün sonra, 1 Mayıs'ta, ülkenin her yerinde,
halkımıza ait olan meydanlarda ve caddelerde
yankılanacaktır.

Küba yalanlardan size="2">korkmuyor, nereden gelirse geldin baskılara,
şartlandırmalara veya dayatmalara boyun size="2">eğmiyor. Küba kendini gerçeklerle
savunuyor, ki gerçekler
her zaman eninde sonunda ortaya çıkar.

Genç Komünistler
Birliği, 48 yıl önce
böyle bir günde doğdu. O tarihi günde, 4 Nisan 1962'de,
Fidel konuşmasını tamamlarken şöyle söylemişti:

"Gençlere inanmak, onlarda
yalnızca heyecan değil aynı zamanda kapasite, yalnız enerji değil aynı
zamanda sorumluluk, yalnız gençlik değil aynı zamanda saflık,
kahramanlık, kişilik, irade gücü, anavatana duyulan aşk ve
inanç görmektir! Devrim' size="2">e duyulan aşk, Devrim' size="2">e duyulan inanç ve kendine güven görmektir!
Gençliğin bunu başarabileceğine, bunu başaracak kapasiteye sahip
olduğuna, büyük görevlerin altından başarıyla
kalkabileceğine dair derin ve sarsılmaz
inançtır."

Dün böyleydi, bugün
böyle ve yarın da böyle olacak.

Çok teşekkür
ederim.

1 size="1">19. yüzyılda İspanyol yönetimine karşı ayaklanan
bağımsızlık savaşçıları (Çevirenin notu)